Birucë f.sh. -
-
Vrimë e vogël. Birucë miu.
-
Qeli shumë e vogël në burg, zakonisht për një njeri që mbahet i veçuar nga të tjerët; burg. Birucë burgu. Birucë e errët (e ftohtë). E futën në birucë.
-
fig. Dhomë e vogël, e ngushtë dhe pa dritë. Jetonte (banonte) në një birucë.