Bishtak (emër)
I m.sh. -
- Mëz njëvjeçar. Hingëllin si pela për bishtakun. mospërf.
- fig. Fëmijë i vogël, që ende nuk është ngritur më këmbë.
II m.sh. -
- Enë me bisht të gjatë që përdoret për ujë; lugë e madhe me bisht të gjatë, që përdoret për të ndarë gjellën, bishtore.
- Pjesa e fundit e dorakut të parmendës. Bishtaku i parmendës.
Bishtak (mbiemër)
I mb. -
- Që ka bisht të gjatë ose të madh (për gjethet e për frutat). Duhan bishtak. Fik bishtak. Mollë bishtake.
- Që ka një zgjatim si bisht, me bisht. Sy bishtake. Yll bishtak.