borë f.kryes.nj.sh. -
- Reshje atmosferike, që bie nga retë flokë-flokë në trajtë kristalesh të bardha; shtresa e bardhë e këtyre flokëve, që mbulojnë vendin aty ku bien; dëborë. Borë e madhe (e dendur). Borë e imët (e ngrirë, e qullët). Borë e thatë. Borë e kuqe borë që ka marrë ngjyrën e kuqe për shkak të disa mikroorganizmave të atmosferës. Bora e parë. Borë e vonë. Borë e përhershme (e përjetshme, shekullore). Shi me borë. Flokë (fije, kristale, fjolla) bore. Top (shuk, lëmsh) bore. Ortek bore. Shtresë bore. Re borë. Shtrat bore llohë. Pah (endë) bore. Ujë bore. Kodër bore. Tufan bore. Vija e borës kufiri deri ku bora qëndron edhe në verë. Ana e borës ana e veriut. Zog bore. zool. borës, zborak. Mal me borë. Bie (hedh) borë. Çaj borën. Ngjit (zë) bora. Zbardhi bora. Zuri bora borën. Shkas në borë. Shkrin si bora në diell. I bardhë si bora. Shkëlqen si bora. Mali më i madh ka borë më shumë. fj.u.
- përd. mb. Shumë i ftohtë, akull. I ishin bërë duart borë.
- përd. ndajf. Shumë (zakonisht me mbiemrat «i bardhë», «i pastër»). Qeleshe e bardhë borë (borë e bardhë). Borë e pastër.
- Bora e pleqërisë poet. flokët e bardhë, thinjat. Si bora në maj që kalon shpejt, që nuk është i qëndrueshëm, që nuk ka jetë të gjatë. Si mali me borë i fortë e i pavdekshëm. Si të marrë bora si të vijnë rrethanat, si të jetë puna, merr për mirë a për keq. I ka rënë bora (në krye) është thinjur. Iu bë zemra borë i ngriu zemra, iu bë zemra akull. Kërkon kallëza në borë shih te kallëz,~a. Lule bore bot. shih te lule,~ja.