Borroçitem ‹ kuptimi

Borroçitem vetv. -

vet. veta III. Hakërrohet e zhgërryhet, duke u ndeshur me një tjetër, kapet për brirësh me një tjetër (për demat).
fig. Kapem e përfytem me dikë, mundem me një tjetër. Borroçiteshin fëmijët.

Shih edhe: borrohitem borrokoç borroviq borit boricë boronicë boro borç borishtë