bri
I m.sh. -
- Secila nga dy pjesët kockore të zgjatura e me majë, që dalin mbi ballë te disa kafshë dhe që mund të jenë të drejta, të kthyera, të përdredhura ose të degëzuara; lënda nga e cila përbëhen këto pjesë. Bri i përdredhur (i thyer). Brirët e dashit (e dhisë, e kaut, e drerit). Lopë (dele) me brirë. Krehër (kopsa) briri. Dorezë briri (e thikës). Zbukurime briri. Punime në bri.
- zool. Secila nga fijet e holla e të shtrira përpara, që kanë disa kafshë të vogla e kandrra dhe që u shërbejnë atyre si organe ndijimesh. Brirët e brumbullit (e karkalecit, e kërmillit).
- bised. Pjesa e ballit të diçkaje, e zgjatur dhe e dalë përpara. Brirët e gjethes. bot. Briri i vaporit hunda e vaporit. Brirët e djepit ballukët e djepit. Brirët e mitrës, anat. Misër me brirë kalli misri që ka të ngjitur disa kallinj me të vegjël, vëllezër.
- muz. Vegël muzikore në trajtën e një gypi të përkulur dhe me fund të zgjeruar; vjet. vegël e bërë nga briri i një kafshë, që përdorej për të dhënë sinjale me zë. Zëri i bririt. I ra bririt.
- Budalla me brirë budalla i madh, që s'e ka shokun. Budallallëk me brirë budallallëk shumë i madh, që duket fare qartë. Dem me brirë njeri kokëfortë. Djall (dreq, shejtan) me brirë thjeshtligj. njeri shumë i keq. Ujk me brirë thjeshtligj.
II parafj. -
- Përdoret me emra që shënojnë qenie, vende, sende etj., pranë të cilave gjendet a ndodh diçka; përbri, pranë, në anë; përgjatë. Bri oxhakut. Bri shtratit. Bri dritares. Bri malit. Bri kënetës. Bri pyllit. Bri rrugës. Bri emrit. Bri meje. Bri nesh.
- Në anën (e dikujt a të diçkaje), përkrah. Hyri në luftë bri tyre. Bri për bri pranë njëri-tjetrit; krahas njëri-tjetrit, krah për krah.