Bëlldum onomat.bised. -
- Përdoret për të dhënë afërsisht zhurmën e një sendi që bie menjëherë e me forcë në ujë a në një lëng tjetër ose që përplaset përdhe. Bie bëlldum në ujë. U hodh (u zhyt) bëlldum.
- përd. kallëzues. Bie a lëshohem duke u përplasur me zhurmë, përplasem; vij a hyj papritur e pa pyetur diku. Bëlldum brenda në liqen. Bëlldum brenda në dhomë.