DALLKAUK m. bised. keq.
1. Njeri lajkatar, që mundohet të nxjerrë përfitime për vete, duke u bërë qejfin atyre që kanë fuqi e pushtet; njeri i pabesë, që të shet e të blen për përfitime vetjake; njeri me dy faqe, hipokrit. Mbreti me dallkaukët e tij. Ishte dallkauk. Iu mblodhën dallkaukët.
2. Përd. mb. sipas kuptimit të emrit. Nëpunës dallkauk.