DASHAMIR m.
- Ai që ia do të mirën dikujt a diçkaje; ai që e do dhe e përkrah dikë a diçka; mik; kund. dashakeq. Miq e dashamirë. Rreth e dashamirë. Dashamir i gjuhës (i letërsisë, i artit, i natyrës, i sportit). Dashamirët e Shqipërisë. Dashamiri im (ynë). Fjalë dashamiri. Me sy dashamiri.
DASHAMIR mb.
- Mirëdashës; kund. dashakeq. Këshillë dashamirë.