DERËSHUAR mb.
1. Që nuk i ka mbetur asnjë njeri i afërt, që i janë shuar tërë njerëzit e familjes; si mallk. që iu shofshin të gjithë të afërmit, që mbettë pa njeri; derëmbyllur.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. U lodh derëshuari. Ç'bëre kështu, more derëshuar!