DIN m. fet. vjet.
Besim, fe, besë. Prishi din e iman. S'kish din e iman. Kish dalë prej dini e prej imani nuk kish më as fe as besë, nuk besonte më.
Shprehje:
- S'ka din (e iman)
Është i pamëshirshëm, është i pashpirt. - Me din e me iman
a) me të gjitha forcat e mundësitë, me këmbëngulje të madhe, me ngulm;
b) që të gjithë; gjithçka. - E solli (e pruri) në din dikë
E ndreqi dikë, e solli në rrugë të drejtë. - Erdhi në din
U ndreq, erdhi në rrugë të drejtë. - S'i la din e iman thjeshtligj.
S'i la gjë pa thënë, ia numëroi të gjitha; ia nxori bojën, e bëri për pesë para. - I ndërroi din e iman
Ia rregulloi mirë qejfin, ia mori shpirtin.