DËSHPËROHEM vetv.
1. Humbas shpresën, bie moralisht e s'di nga t'ia mbaj (nga një gjendje shumë e vështirë, nga dështimi në një punë, nga ndonjë goditje e rëndë etj.). Nuk dëshpërohet kurrë.
2. Hidhërohem shumë, pikëllohem nga një fatkeqësi, nga një lajm i keq, nga veprimi a qëndrimi i dikujt etj. U dëshpërua shumë kur e mori vesh. Mbaje veten, mos u dëshpëro!
3. Pës. e DËSHPËROJ.