FISHKËLLIMË f.
1. Zë i hollë e i mprehtë që del kur fryjmë fort me buzë të mbledhura ose me gishtërinj në gojë; zë i tillë që del kur i fryjmë bilbilit a ndonjë mjeti tjetër. Fishkëllimë e lehtë. Fishkëllima e bilbilit. Fishkëllima e gjyqtarit. E pritën me fishkëllima.
2. Tingull i tillë a i ngjashëm me të, që nxjerrin disa kafshë; zë tingëllues që nxjerr diçka kur lëviz me forcë e me shpejtësi nëpër ajër ose nëpër një të çarë të ngushtë. Fishkëllima e cjapit të egër. Fishkëllima e erës (e veriut). Fishkëllima e trenit. Fishkëllimat e plumbave.
3. përd. ndajf. Me shpejtësi të madhe, me vrull. Vinin plumbat fishkëllimë.