GJAKHUPËS m. vjet.
- Ai që vritej dhe nuk mund t'i merrej gjaku, sipas zakonit të hakmarrjes, sepse nuk i kishte mbetur asnjeri nga fisi ose sepse nuk dihej vrasësi.
- Ai që priste dikë në besë dhe që vritej sipas kanunit nga i gjithë fshati, pa të drejtën t'i merrej gjaku.
- Përd. mb. sipas kuptimeve të emrit. Shkoi gjakhupës. Mbeti gjakhupës.