HALLEMADH mb.
- 1. bised. Që ka shumë halle, që është plot halle; që e kanë zënë halle të mëdha; që ka hequr a ka vuajtur shumë, i shumëvuajtur. Njeri hallemadh. Nënë hallemadhe. Botë (jetë) hallemadhe. Tokë hallemadhe.
- 2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.