HARMOÇ I m.
- 1. bot. Pisha e butë. Pyll me harmoçë. Dru harmoçi.
HARMOÇ II m.
- 1. Llaç i shkoqur, i përzier me gurë të vegjël që kanë rënë prej mureve.
- 2. krahin. Hurdhë përroi; vend i gërryer a gropë e vogël zakonisht në shtratin e një përroi.
HARMOÇ I m.
HARMOÇ II m.