HIDHËROHEM vetv.
- vet. veta III. Bëhet i hidhur, fiton shije të hidhur. Ishte hidhëruar mielli (djathi).
- Më bëhet e hidhur goja, ndiej një shije të hidhur në gojë. M'u hidhërua goja.
- fig. Vuaj ose lëndohem shpirtërisht nga një fatkeqësi, nga një padrejtësi, nga fjalët e hidhura që më thotë dikush etj., ndiej një hidhërim; pikëllohem, brengosem, helmohem; kund. gëzohem. U hidhërua shumë (pa masë) kur e mori vesh.
- fig. Zemërohem; marr inat me dikë dhe mbaj mëri. Ishin hidhëruar njëri me tjetrin e s'flisnin.
- Pës. e HIDHËROJ.