HUPËS m.
- vjet. Njeriu i vrarë, të cilit nuk i ishte marrë gjaku nga njerëzit e tij sipas kanunit, gjakhupës. Shkoi hupës.
- krahin. Ai që humbet rrugën e s'di nga të shkojë. Ia hapin derën hupësit.
HUPËS mb. krahin.
- I humbur. Peng hupës.
HUPËS m.
HUPËS mb. krahin.