KAPADAI m. bised.
- 1. Njeri që e heq veten trim, që mburret e që kapardiset; njeri që shet mend, njeri mendjemadh. Kapadai i madh. Qëndrim (sjellje, veprime) prej kapadaiu. Ton prej kapadaiu. Mbahet (hiqet) si kapadai.
- 2. Përd. mb. sipas kuptimit të emrit. Xhandar kapadai. Njeri kapadai.