KOLLITEM vetv.
- 1. Kam kollë, më nget kolla; pastroj fytin duke nxjerrë frymën me shpërthim. Kollitem shpesh. I sëmuri kollitej. Kollitet si plak. U kollit pak e foli.
- 2. vet. veta III fig. Nxjerr tinguj a zhurmë të mbytur e të gjatë sikur e nget kolla (zakonisht për mitralozin). Filluan të kolliteshin kundërajrorët.