LËMYSHK m.
- 1. bot. Bimë e thjeshtë, zakonisht e gjelbër e në trajta të ndryshme, që nuk ka ndarje në kërcell e në gjethe dhe që rritet në vende të lagëta; në ujë, mbi trungun e drurëve, mbi gurë e tjegulla, mbi mure etj.; myshk. Lëmyshk uji (lumi, kroi, burimi). Lëmyshk guri (shkëmbi, muresh). Lëmyshk drurësh (lisi). Lëmyshk bjeshkësh (pyjesh). Erë lëmyshku. Mbledh lëmyshk. Ka zënë (ka vënë) lëmyshk muri.
- 2. fig. Ajo që mbulon a që e bën të harrohet diçka, pluhur. Lëmyshku i kohës.