Bejllëk m. -
- hist. Të qenët bej; vendi që zinte beu dhe titulli i tij.
- përmb. bised. Tërësia e bejlerëve, bejlerët.
- hist. Taksë në natyrë ose në të holla, të cilën ia paguanin fshatarët derebeut, që t'u siguronte një farë mbrojtjeje. Jepnin bejllëk.
- keq. Jetë e shkujdesur dhe me gjithë të mirat në kurriz të të tjerëve, jetesë si e beut; sjellje prej beu.