Bejleg
I m.sh.vjet. - Dyluftim. E thirri (doli) në bejleg. U mat (luftoi) në bejleg. Ndau bejlegun bëri dyluftim.
II m.sh.krahin. -
- Tufa e luleve në majë të bimës së misrit, lulja e misrit. Lëshon (nxjerr) bejleg. Ka ardhur misri në bejleg po lëshon lule misri.
- sh. ~gë, ~gët. Tufë flokësh; balluke. Grua me bejlegë. La bejleg. Preu bejlegët.
- Kec a qengj trupvogël ose që është pjellë para kohe.
- fig. Njeri që dallohet nga një shenjë a nga një cen; njeri trupvogël e i fortë.