LIGJ m.
- Normë, rregull që vendoset nga organi më i lartë i pushtetit shtetëror dhe që është e detyrueshme për të gjithë organet shtetërore dhe për të gjithë shtetasit. Ligjet e shtetit. Ligji mbi zgjedhjet. Njohja e ligjeve. Zbatimi i ligjit. Sipas ligjeve në fuqi. Është vendosur me ligj. Është në përputhje (në pajtim) me ligjin. Është jashtë ligjit nuk është në pajtim me ligjet; nuk mbrohet nga ligjet në fuqi; nuk e lejon ligji.
- Rregull, normë që e pranojnë dhe e zbatojnë të gjithë si diçka të përgjithshme a të detyrueshme. Ligjet e mirësjelljes. Ligje të pashkruara. I tillë ishte ligji i luftës. Veprojnë sipas ligjeve të xhunglës.
- filoz. Lidhje e brendshme, e qenësishme dhe e domosdoshme ndërmjet
sendeve e dukurive të natyrës e të shoqërisë, që përcakton zhvillimin e
tyre dhe e bën procesin botëror një të tërë të vetme. Ligjet e
përgjithshme (e veçanta). Ligjet e zhvillimit të natyrës e të shoqërisë. Ligji i zhvillimit objektiv. Ligjet e
lëvizjes.
- spec. Përgjithësim që nxirret duke vëzhguar e studiuar dukuritë e natyrës e të shoqërisë dhe duke zbuluar në to atë që është e përbashkët, e rregullsishme dhe qenësore. Ligji periodik. kim. Ligjet e shkencës. Ligjet e materializmit dialektik e historik. Ligjet e fizikës. Ligji i ruajtjes së energjisë. fiz. Ligji i vlerës (i mbivlerës). ek. Ligji i mohimit të mohimit. filoz. Ligjet e fonetikes. gjuh.
- fet. Sistem rregullash që feja kërkon të zbatohen nga besimtarët. Ligjet hyjnore. Ligjet e fesë.
- bised. E drejtë. I dha ligj atij. Ka ligj të mos e dojë. Kështu nuk ke ligj.
Shprehje:
- Bën ligjin
keq. Vendos çdo gjë vetë pa pyetur asnjeri dhe pa përfillur rregullat e caktuara, ç'thotë ai bëhet. - E ka ligjin në teh të shpatës shih te SHPAT/Ë, ~A.