LLAP kal.
- Pi ose ha shpejt e shpejt diçka të qullët, duke e marrë me gjuhë (zakonisht për qentë e për macet). Llap hirrën. E llapi qumështin (gjellën).
- vet. veta III. E lëpin me gjuhë (për kafshët). Bushtra llapte këlyshët. Lopa po llap viçin.
- shih LLUP I. Ai llap çdo gjë.
- jokal. fig. Flas shumë e kot, llomotit; flas pa përgjegjësi, them gjëra që s'duhen thënë, flas të pjekura e të papjekura. Llap shumë (kot). Llapte poshtë e lart.