MEJDAN m. vjet.
- 1. Vend i hapur; shesh. Shtëpi në mejdan. Dolën në një mejdan. Në atë shesh, në atë mejdan. kr. pop.
- 2. Vendi i luftës a i dyluftimit, shesh lufte; fig. luftim, ndeshje e hapur. Armët e mejdanit. Në mejdan të luftës. Në fushën e mejdanit. Dilnin (ndesheshin) në mejdan.
- Del në mejdan (në shesh) shih te SHESH, ~I. E ndau mejdanin me dikë
- a) vjet. e caktoi ditën për dyluftim me dikë;
- b) i shkoqiti mirë punët me dikë, i ndau hesapet. Është i shejtanit e i mejdanit shih te SHEJTAN,~I.