MIRËBESIM m.
- Besimi i plotë që kemi se dikush sillet ndaj nesh në mënyrë të ndershme e të çiltër, se vepron drejt e me qëllime të mira dhe nuk na mashtron; kund. keqbesim. Mirëbesim i dyanshëm. Me mirëbesim. Forcimi i mirëbesimit. Mungesa (humbja) e mirëbesimit. Ka mirëbesim. Përfitoi nga mirëbesimi i tij. Shpërdoroi mirëbesimin e tij. Ia dha (ia la) në mirëbesim.