Mustaqebardhë ‹ kuptimi

MUSTAQEBARDHË mb. vet. m.

1. Që i janë thinjur mustaqet; me mustaqe të bardha. Plaku (veterani) mustaqebardhë. Maçoku (lepuri) mustaqebardhë. Ishte kokëthinjur e mustaqebardhë.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.

Shih edhe: mustaqeverdhë mustaqemadh mustaqebigë mustaqevarur mustaqerruar mustardë mustaqedirsur mustaqefshesë mustaqegjatë