NDRYSHKEM vetv.
- vet. veta III. Zë ndryshk, mbulohet me ndryshk. Ndryshket hekuri. U ndryshk thika. Të mos ndryshket pushka!
- fig. Humbas gjallërinë e shkathtësinë trupore a mendore, dobësohem. Njeriu ndryshket po të mos punojë. U ndryshk pa gjimnastikë (pa lëvizje).
- vet. veta III fig. I ulet a i dobësohet gjallëria diçkaje, i humbet aftësia për t'u zhvilluar. Të mos ndryshket kritika (vigjilenca).
- Pës. e NDRYSHK.