PAAFTË mb
- 1. Që nuk është i aftë të bëjë diçka, që nuk i ka mundësitë e forcat e një njeriu të zakonshëm për të kryer një punë. I paaftë për punë (për shërbimin ushtarak). Mendërisht i paaftë. U bë i paaftë. Komisioni mjekësor e nxori të paaftë.
- 2. Që nuk ka prirje a aftësi për ta kryer mirë e shpejt punën e vet, i pazoti. Nxënës (student) i paaftë. Mjek i paaftë.
- 3. Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit.