Pacen ‹ kuptimi

PACEN mb.

Që nuk ka ndonjë të metë trupore a mendore, që është pa cen. Njeri i pacen.
Që nuk ka të meta, që është i plotë e fare i padëmtuar; i pacenuar. Takëm i pacen.
fig. Që është pa vese, i pastër.

Shih edhe: pacenuar pacenueshëm pacipë pacak pacilësuar pacopëzuar pacilësueshëm pacifist pacaktuar