POSTIQE f.
1. shih POST/E,~JA 1. Postiqe e dhirtë. Postiqe deleje (dashi). Shtroi postiqet. U ul në postiqe.
2. Copë lëkure me gjithë lesh, që i vihet kaut nën zgjedhë që të mos i vritet qafa, plis. I vuri postiqen në qafë.
- Ia bëri lëkurën postiqe
a) e theri (një kafshë);
b) e vrau dikë. Numëron qimet (fijet) e postiqes shikon dhe gjëra fare të vogla e pa rëndësi, merret me cikërrima të parëndësishme, humbet kohën kot.