QEJFPRISHUR mb.
1. Që i është prishur qejfi për diçka nga dikush; që është zemëruar për diçka, nga që kjo nuk është bërë sipas dëshirës a tekës së tij. Doli jashtë (u ngrit) qejfprishur. Ishte qejfprishur.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.
QEJFPRISHUR mb.
1. Që i është prishur qejfi për diçka nga dikush; që është zemëruar për diçka, nga që kjo nuk është bërë sipas dëshirës a tekës së tij. Doli jashtë (u ngrit) qejfprishur. Ishte qejfprishur.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.