QIELLZOR mb.
1. anat. Që ka të bëjë me qiellzën, i qiellzës.
2. gjuh. Që shqiptohet duke e mbështetur shpinën e gjuhës te qiellza e fortë (për bashkëtingëlloret). Bashkëtingëlloret qiellzore q, gj.
QIELLZOR mb.
1. anat. Që ka të bëjë me qiellzën, i qiellzës.
2. gjuh. Që shqiptohet duke e mbështetur shpinën e gjuhës te qiellza e fortë (për bashkëtingëlloret). Bashkëtingëlloret qiellzore q, gj.