SHKOLITEM vetv.
- vet. veta III. Shqitet (zakonisht për diçka që është e ngjitur me lëndë ngjitëse, me kallaj etj.). U shkolit bishti i xhezves (doreza e gjymit). Iu shkolit unaza (vëthi).
- fig. bised. Ndahem, largohem nga dikush, i shqitem; vet. veta III ndahet, shqitet. Iu shkolitën buzët filloi të flasë, hapi gojën. Nuk i shkoliteshin sytë nga i biri. Mezi m'u shkolit. Nuk të shkolitet lehtë ai.
- fig. bised. Zgjidhet, sqarohet përfundimisht, shkoklavitet (një çështje, një punë). Si do të shkolitet ajo punë?
- Pës. e SHKOLIT.