SHQISË f.
- 1. Aftësia e njeriut dhe e kafshëve për të ndier ngacmimet dhe për të marrë përshtypjet nga bota e jashtme me anë të disa organeve të posaçme; secili prej këtyre organeve. Pesë shqisat. Shqisa e të parit (e të dëgjuarit, e të prekurit, e të nuhaturit, e të shijuarit). Organet e shqisave. Mund të kapet me anë të shqisave.
- 2. vjet. Aftësia e njeriut për të kuptuar a për të gjykuar, aftësi mendore. Ia zhvilloi mendjen e shqisën. Nuk ka shqisë.