SËKËLLDI f. bised.
- Shqetësim që ndihet në trup nga një sëmundje etj.; vështirësi në punën e organeve të trupit. Një sëkëlldi në gjoks (në stomak). I jep sëkëlldi plaga. Merr frymë me sëkëlldi.
- fig. Shqetësim i madh nga diçka; brengë, hidhërim. I shkakton (i sjell) sëkëlldi. I ka hipur një sëkëlldi. Ia hoqi sëkëlldinë.
- fig. Vështirësi që pengon një punë, pengesë; kokëçarje, bela. Punë me sëkëlldi.