TIRAN m.
- 1. hist. Sundimtar i vetëm e me pushtet absolut në Greqinë e vjetër ose në Itali gjatë shekujve XIII-XVI, i cili vinte në fuqi me dhunë.
- 2. Sundimtar, që qeveris me dhunë e me të egër dhe që e shtyp popullin pa mëshirë; despot. Luftë tiranëve! U ngritën kundër tiranëve.
- 3. fig. Ai që shpërdoron autoritetin e tij, duke marrë nëpër këmbë dëshirat e vullnetin e të tjerëve; ai që shtyp e mundon dikë; despot. Tiran i vogël. Ishte bërë tiran në shtëpi.