TOPUZ m.
- vjet. Shkop i trashë prej druri a prej hekuri, me kokë të madhe, të rrumbullakët zakonisht me thumba, që përdorej në kohë të vjetra si armë për të goditur.
- Shkop i trashë si çomange, me të cilin i bien daulles. Topuzi i daulles.
- përd. ndajf. Mbledhur rrumbullak, top (për flokët). I mban (i kreh, i mbështjell) flokët topuz.