URUAR mb. bised.
- 1. Që ka sjellje të mira; që është i mbarë dhe i dëgjueshëm. Fëmijë i uruar
- 2. Që ka marrë uratën; që pastë uratën, i bekuar. Paç të mira, moj bijë e uruar! Qofsh i uruar!
- 3. Që i ka të gjitha të mirat, i begatë. Vend i uruar.
- 4. euf. Që nuk është i mbarë e i pëlqyeshëm, që nuk e duam; që të mundon; që dëshirojmë të jetë i mirë, e i mbarë; i bekuar. Ky i uruar shi e prishi fare. Ajo raki e uruar e mori në qafë.
- 5. euf. përd. em. sipas kuptimit 4 të mbiemrit. E do shumë të uruarin. Ç'u bë i uruari? Më këputi, i uruari. Mos andej, moj të uruara!