Vërvitem ‹ kuptimi

VËRVITEM vetv.

Hidhem me vrull mbi dikë a mbi diçka, sulem, turrem; i vërsulem dikujt a diçkaje. Iu vërvit armikut. Iu vërvit në grykë. U vërvitën mbi istikame.

Shih edhe: vërtitem vërvit vërvitje vërdatem vërtetem vërtitje vërtet vërrimë vërtit