Birçe ‹ kuptimi

Birçe m.sh.bised. -

përk. Djalë i ri; bir.
mospërf. Djalë i përkëdhelur, djalë të cilit nuk i pëlqen shumë të punojë; i biri i botës, tjetri. Ai birçja nuk punonte. S'e prishte rehatin birçja.

Shih edhe: biroçe birucë birë birrë bir biraç biralec birrem birues