Brengëmadh mb.bised. -
- Që ka një brengë të madhe, që ka një hidhërim të thellë në shpirt, që ka pësuar një fatkeqësi të rëndë; si mallk. që e zëntë një brengë e madhe, që vuajttë nga brenga të mëdha. Nënë brengëmadhe. Jetë brengëmadhe.
- Që të sjell brenga të mëdha.
- Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit.