Buçkë ‹ kuptimi

Buçkë mb. -

I mbushur e gjithë tul (për faqet, për duart etj.). Faqe buçka. Dorë buçkë.
I shëndoshë e i mbushur në fytyrë; topolak, rrumbullak (për njerëzit). Vajzë buçkë. Është buçkë.
I fryrë e i mbushur (për pemët). Fik (dardhë) buçkë.

Shih edhe: buçe buçko buç buçet buçuk buçkan buçkoj buçkon buçimë