Bëtajë ‹ kuptimi

Bëtajë f.krahin. -

Frikë e madhe, lemeri; diçka që të ngjall frikë ose që sjell fatkeqësi; poterë. I zuri bëtaja. Vinte gjylja me bëtajë.
euf. Sëmundja e tokës, epilepsia. Bar bëtaje. E nget bëtaja. I rëntë bëtaja! mallk.

Shih edhe: bëltajë bëltacë bështajë bëtikë bëzaj bërje bërthamje bëçitë bërzanë