DEMEK pj. bised.
- Përdoret për të shprehur habi ose dyshim ndaj asaj që thotë dikush. Demek, ai ishte! Demek s'e paske ditur ti! Demek, s'dashka ai!
- Përdoret për të përforcuar atë që thuhet, duke shprehur edhe një qëndrim ironik a mospërfillës. Dembel që është, demek. Qenka një i pagdhendur ky, demek.
- Gjoja, kinse. E bëri, demek, për hatër. Ia dha, demek, si për mik. Bënte, demek, sikur s'dinte gjë.
- Si fj. ndërm. Domethënë; pra (përdoret zakonisht në fillim të një fjalie për të përmbledhur atë që ka thënë dikush më përpara). Demek, ne nisemi nesër. Demek, i mbarove të gjitha. Demek, kështu thua ti!