ETER I m. kim.
- Lëng i pangjyrë, i djegshëm, shumë i avullueshëm e me një erë të mprehtë i cili përftohet nga bashkimi i alkooleve në mjedis acidi dhe përdoret kryesisht në mjekësi, në parfumeri e në teknikë. Eteret e thjeshta (e përbëra). Thith eter.
ETER II m. libr.
- Sipas mitologjisë së grekëve të lashtë pjesa më e pastër e më e tejdukshme e ajrit në shtresat më të larta të atmosferës.
- poet. Ajri i pastër mbi retë; hapësira qiellore. Zëri përhapej në eter.
- fiz. Lëndë që sipas parafytyrimeve të kohës së lashtë ishte e pakapshme e lëvizte lirisht. dhe zinte gjithë hapësirën mbi atmosferë; një lëndë e tillë, pa peshë që mendohej se mbushte hapësirat ndërmjet grimcave dhe ishte përçues i dritës dhe elektricitetit.