GJAKMARRJE f. vjet.
- Zakon i egër e i prapambetur fisnor e feudal, sipas të cilit për të marrë hakun e një të vrari duhej vrarë njëri prej anëtarëve të familjes a të fisit të vrasësit; marrja e gjakut sipas zakonit të hakmarrjes; hakmarrje. Zakoni i gjakmarrjes. Hoqën dorë nga gjakmarrja. U zhduk gjakmarrja.