HARAM m. bised.
- 1. Diçka e palejueshme, gjë e ndaluar; diçka që nuk është fituar me punë të ndershme e me djersë, diçka që nuk të takon a që nuk e meriton; kund. hallall. E pastë haram! mallk. Iu bëftë haram! mallk. S'do (s'merr) haram. E hante bukën haram. Harami s'bëhet hallall. fj. u.
- edhe ~A, ~AT. Njeri i prapë, njeri i keq, nga i cili s'ke dobi. Harami i shtëpisë. Iu bë djali haram.
- përd. mb. I prapë, i keq; që s'vlen, i padobishëm. Djalë haram. Gjë harame. Mall haram.
* Ia bën haram diçka: ia prishi, ia nxiu, ia bëri që të mos kënaqet me të.