Këllas ‹ kuptimi

KËLLAS kal.

Fut, kall. Ai të këlliste krupën të vinte ndot prej tij.
Ç'i këllet brirët (bretkun)! dikujt a diçkaje ç'merresh me të, ç'i vë rëndësi! Ç'i këllet plasjen (flamën)! mos pyet fare për të, mos i vër rëndësi!

Shih edhe: këlthas këlli këllk këlliç këllqe këllëf këllëç këllirë këlysh