LAVARE f.
- Litar a një fill tjetër me lak në njërën anë, që përdoret për të lidhur e shtrënguar diçka, për të mbytur një kafshë a për të varur një njeri; kapistër. Lavarja e mushkës (e gomarit). Me lavare në qafë. I vuri lavaren. Futi kokën në lavare.
- Rreth prej thuprash, prej teli etj., me të cilin lidhet a shtrëngohet diçka. Lavarja e parmendës (e zgjedhës, e qerres, e kosës, e trinës së vathës). Lavarja e avlëmendit (e tezgjahut). Lidh (shtrëngoj) me lavare.
- Hallkë e një zinxhiri. Lavare të vargoit të zjarrit.
- Rreth që u vihet disa kafshëve në qafë; kular, hallkë. Lavarja e qenit.
- bot. Dredhëz e hollë që lëshojnë disa bimë për t'u kapur nëpër degë a diku tjetër. Lavaret e rrushit (e kungullit). Ka lëshuar lavare.
- Varg me pemë, me perime, me kallinj misri etj. që varen diku për t'u tharë. Lavare mollësh (dardhash, fiqsh, domatesh). Lavare misri.
- Varg me zbukurime të ndryshme, që e varin në qafë a në trup vajzat ose nuset. Lavarja e nuses. Lavare rruazash.
- Rrethi i kusisë, i kazanit dhe i disa enëve të tjera, që shërben për t'i varur diku ose për t'i mbajtur. Lavarja e kusisë (e kazanit). Lavarja e ibrikut.
- Rreth prej thuprash, prej teli etj. që shërben për të lidhur a për të shtrënguar diçka. Lavare thuprash (teli). Lavarja e parmendës (e kosës, e zgjedhës, e qerres).
- Lëkura që u varet kafshëve poshtë nën qafe; lafsha e disa shpendëve, që është e kthyer poshtë. Lavaret e lopës. Lavarja e gjelit (e pulës).
- bot. Lule të grumbulluara në bistak, që nxjerrin disa drurë, vile. Lavaret e gështenjës. Ka lëshuar lavare arra.
- përd. ndajf. Në trajtë rrethi, si lak, rrumbullak. U kthye (u bë) lavarë.